Σχεδόν ένα έτος μετά, πριν από το θερινό, μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο...
Πριν, μετά, εκ των υστέρων.. Πάντα εκ των υστέρων συνάγεται η ερμηνεία. Ζυγιάζοντας τις λέξεις. Να μείνεις κοντύτερα στη λέξη ή τη φαντασία; Συμπλέκονται μα δε στεριώνουν. Σαν κακό προξενιό. Με αδιαφιλονίκητη προίκα. Την ξέβρασε στην πλάτη σου ο χρόνος ή η ολιγωρία;

Πάντα εκ των υστέρων. Θα στεριώσεις στο νου τη σκέψη. Θα διδάξεις τα μάτια κοίταγμα, τα χέρια άγγιγμα, τη γλώσσα λέξεις. Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον, θα μάθεις να ζεις. Με ζωή εκ των υστέρων. Τα ύστερα του Κόσμου έλεγε μια μάνα μου κι εννοούσε την καταστροφή. Πως να αγγίξεις το Τέλος χωρίς να μαρμαρώσεις;

Ανασαίνουν και τα δυο τα παιδιά μου. Το ένα ζωτικά και τ' άλλο εκ των υστέρων. Θεμέλιος λίθος ο χρόνος, κυλάνε στη ράχη του βουνού, βράχια βαριά οι λέξεις. Σου δάνεισα το είναι μου να έχεις ένα μνήμα. Μην τύχει και ξεχαστείς κι εσύ σαν κι εμένα. Μην τύχει και ξεχάσεις πως ήμασταν παλιά. Εγώ θυμάμαι που και που, μα πάει καιρός που δεν ξεπλένει αέρας τα πνεμόνια μου. Στύλωσα τα χέρια μου στο χώμα και καταλαβαίνω γη. Χώμα να μου μιλάς, να ακούω λέξεις.

Εκ των υστέρων αποσύνθεση, ανασύνθεση, σούρσιμο με τις παλιές παντούφλες. Να γνωριστούμε γωνιά τη γωνιά. Να σου θυμίσω ότι δεν ξέρεις, να μου μάθεις ό,τι ξεχνώ.

Θα ανοίξω αύριο το παράθυρο. Εκ των υστέρων, για να δω την καταιγίδα. Ξέρεις να μιλάς;