Nec Vs Plus Ultra

Στην καρδιά της θέρμης και της θερμότητας, ο νους αλυχτά σαν μεσάνυχτα...
Δίκαιος, δικαίως ο εναγκαλισμός με τις έγνοιες...
Nec Plus Ultra...
Ως εδώ! Υπάρχουν όρια και περιγράμματα, πλαίσια, μορφές σχήματα! Όλα ορίζουν το περιεχόμενο... Εκτός αυτού ή πέραν αυτού... Ουδέν!
Περιεχόμενο... "περιέχειν.." "Εμπεριέχειν...".
Τελεία. Fullstop που λένε και οι βόρειοι. Αλήθεια; Fullstop;
Πίσω ολοταχώς;
Τη στιγμή που αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχει plus ultra μα δεν ξέρεις αν θες να..
Θες να... Πρόθεση... Βούληση.
Τελική Πρόταση.
Τέλος ολότελα ή νέα αφετηρία;
Η γενική αντικειμενική μου, ωχριά μπροστά στο τροπικό επίρρημα..
Ουφ! Μη με σκοτίζεις τώρα με τα ρήματα με τα μεγάλα Ω!
Αυτά θα τα σκεφτώ αργότερα!
Τώρα πες μου, τι θες...;
Plus Ultra ή Nec Plus Ultra?
Έλα να κάνουμε με τις αρνήσεις μας τη διαφορά.
Τάξη κι αυτοσυγκέντρωση και ματιά μπροστά. Εκεί που είναι το κοριτσάκι που παίζει με τα βότσαλα.
Η μαμά του το ταϊζει καρπούζι στο στόμα κι ο μπαμπάς του συνεπαίρνει τα μάτια της με μακροβούτια.
Nec Plus Ultra.
Ζωή με πλαίσιο, σαν παζλ.
Τι λές πάλι;
Nec. Nec σου λέω...

Έλα να θεριέψουμε... Να κάψουμε και να καούμε... Στιγμή είναι ο άνθρωπος, μη με χωράς ανάμεσα στα δόντια.
Δώσε μου χώρο να απλωθώ να σε κατασπαράξω... Κι εσένα και τους άλλους.
Plus Ultra με όλα σου τα τροπικά επιρρήματα.
Από συντακτικό δε γνωρίζω, κρύψε για να'χουμε.
Ρήματα τεράστια θα φέγγω κάθε βράδυ, να κεντάς.
Το πρωί στυμμένο πορτοκάλι στα χείλη σου..
Των ακανόνιστων σχημάτων, των ασχημάτιστων μορφών το ιδίωμα, θα 'ναι τα μόνα μας λόγια.
Τόσο πριν. Εκεί που σταμάτησαν όλα. Plus Ultra.
Εκεί που αποσυνδέθηκε ο λόγος άπό το νόημα...
Να ξαναβρούμε την αρχή και να μεθύσουμε. Με ακλόνητη πεποίθηση της ήττας. Όπως Θες.
Δαγκωματιά και ενοχή, plus ultra στα παλιά μας δώρα.

Στην ανδρική αντίφαση η καρδιά φτεροκοπά! Σαν την πρώτη γεύση γλυκού..

Η θηλυκή αντίφαση πάντα θα με συνθλίβει...
Προσωπική η μή.
Plus Ultra για μένα... Διπλό με πάγο...
Κάθε μέρα.
Όχι όπως θες εσύ, μα όπως θέλω και μπορώ εγώ. Θα σε "εμπεριέξω" όσο μπορώ για να πάμε παρακάτω. Πάντα υπάρχει παρακάτω, δεν το 'μαθες;
Ο μπαμπάς της μικρής βγήκε από το νερό... Τα αρμυρά του χείλη φιλήσαν τη μαμά της.
Έπεται ο δρόμος...
Πάντα θα αναρωτιούνται και θα προχωρούν...
Nec άγαν.
Σαν όλα όσα έχεις. Διττά και αδυσώπητα, μα ζεις.